Irailaren 16tik 19ra Kopenhagen “XIII Congreso de Trastornos de la Personalidad” izeneko kongresua egin da. Oraingo honetan, BOMSetik (Eva Garnica, psikiatra) ikerketa baten datuen zati bat aurkeztu dugu. Ikerketa Zamudioko Ospitaleko Egonaldi Laburreko Unitatean (UCE2) egin da azken urteetan eta horretan lankide izan ditugu Logroñoko Ospitalea eta Basurtuko Ospitaleko Psikiatria Unitatea (horren buruak, González Torres Doktoreak, ikerketa zuzentzen du, eta berak ere datuak aurkeztu ditu sinposio berean).
Akutuen Unitateetan Pertsonalitatearen Nahasmendu (TPs) kasuetan egiten diren ospitaleratzeei buruzkoa da ikerketa. Horretarako IPDEk duten pazienteak elkarrizketatu ziren (gure unitatearen kasuan BOMSeko Barne Psikologo Egoiliarren laguntzarekin, aurrekoak eta gaur egunekoak: Vital Arce, Jose García, Laura Narro eta Inés Susín), eta datu soziodemografikoak bildu ziren, aurretiazko ospitaleratzearen datuak, alta uneko diagnostikoarenak, eta abar. Gero paziente horien jarraipena egin zen euren bilakaera ezagutzeko, zenbait aldagai kontuan hartuta.
Gure kasuan, datuak sexuz bereizturik aurkeztu genituen, honako tituluarekin (jadanik itzulita): “Diferencias según sexo en pacientes ingresados con Trastornos de la Personalidad”. Izan ere, hiru ospitaleen artean 393 paziente elkarrizketatu dira, horietatik ia erdiak gizonezkoak dira (ez da ohikoa horren kopuru handia egotea TPsko lagin batean). Datu batzuk aurreikusteko modukoak ziren: emakume gehiago izatea Pertsonalitatearen Mugako Nahasmenduak jota, ospitaleratze gehiago izatea, larrialdietako zerbitzuetara bisita gehiago egin izana eta beren buruaz beste egiteko saiakera gehiago egin izana. Gizonezkoen kasuan nabarmentzen da Pertsonalitatearen Nahasmendu Antisoziala, emakumezkoekin alderaturik; alkohol eta droga gehiago kontsumitzen dituzte eta gehiagotan ospitaleratzen dira gogoz kontra, adibide batzuk jartzearren.
Baina datu interesgarrienetakotzat jotzen da TPsen azpi-diagnostiko inportantea, emakumeen heren bati eta gizonen erdiei ere eragiten diena. Horren zergatia azaltzeko hainbat azalpen eta gogoeta interesgarri sortzen dira eta kongresuan mintzagai izan zen.
Bukatzeko, kongresuaren bi kontu nabarmenduko dut: 1) hitzaldietara publikoa erruz joan zen ordutegi guztietan: 650 parte-hartzaileren kongresu batean, bazegoen inor gehiago sartzen ez zen aretorik (batzuk zoruan eserita zeuden), nahiz eta batzuetan 8 sinposio ordu berean izan; 2) Sinposio interesgarri bat, zeinetan Otto Kernbergek, Anthony Batemanek eta Martin Bohusek itxurazko emakumezko paziente bat elkarrizketatzen duten rol play batean, euren terapien zenbait ezaugarri erakusteko asmoz (Transferentziari dagokiona, mentalizazioan oinarritua eta Linehanen dialektika-konduktualari dagokiona, hurrenez hurren.
Eva Garnica.
Kongresuaren programa beheko estekan dago ikusgai: